Դորոծին ապրում էր իր մորաքրոչ և նրա ամուսնու հետ ագարակում:Էմիի և Հենրիի հետ:
Ամուսինները շատ ուշ ուշ էին ժպտում և երբեգ չէին ծիծաղում:
Իսկ Դորոթին հակառակը շատ ուրախ աղջիկ էր,ամբողջ օրը ծիծաղում էր:Նրան շատ ծիծաղում էր շունիկ Տոտոն:
Տոտոն մի բրդոտ,բարի աչկերով շունիկ է:
Այս օրը պետք է փոթորիկ լիներ, մորդաքույրը և նրա ամուսինը շտապում էին մտնել նկուղ այնտեղ ապահով էին:
Դորոթի բղավեց մորաքույրը արագ այստեղ արի:
Դորոթին գրկեց նկուղ: Եվ պարկեց քնեց մինջ փոթորիկը
անցնի:Եվ ուժեղ ցնզումից արթնացավ Դորոթին և պատհանից նաեց տեսավ որ նրան տունը մեկ ուրիշ տեղ է հայտնվել:Ծաղկաշատ մի մրջաշատ,շատ կանաչ տեղում էր :Եվ հանկարծ չորս մանչուկներ էին մոտենում իրեն:
Մենք շատ շնորհակալենք քեզանից որ սպանոցիր մեր թշնամուն վհուկին:
-Դորոթին ասաց ,-բայց ես քչ ոքհ չեմ սպանել:Եվ իսկապես այդպես էր,նա տեսավ տնակից տակից ինչվոր մեկի ոտքերը:
Հագից արծաթե մաշիկներ էին:
Մի կին ասաց,որ նա բարի կախարդուհի է և չար վհուկը եկել էր ստրկացրել էր նրա շողովրդին:
Որպեո արծաթե մաշիկները է այն կախարդական է սակայն չգիտենք թե ինչպեսեն օկդագործելու :Դորոթին ասաց շատ շնորհակալեմ տունգնալ,այնտեղ մորաքույր է
Մանչակները ասացին որ իրեն կոգնի Օզը-բարի կախարդուհին